Indrukken van Beijing

Dak van een tempel
Originally uploaded by Petra Bos.

Inmiddels ben ik een paar dagen in Beijing en er zijn al volop indrukken. Bij aankomst op het vliegveld en in het huis van mijn ouders lijkt er niet veel Aziatisch aan deze stad. Het vliegveld is modern en werkt efficient, wel zie ik iemand tussen de vliegtuigen door fietsen. De gebouwen zijn groot, veel, heel veel wolkenkrabbers. De wegen zijn goed, de auto's westers. Maar af en toe zie je ineens een poortje met allerlei Chineze versieringen of mensen met parapluutjes (dienstdoend als parasol) op fietsen, bakfietsen of riksja's. En natuurlijk zijn alle opschriften in Chineze tekens, bij verkeersborden staat er vaak in het klein wel Engelse tekst onder, maar dat moet je al wel dichtbij zijn, wil je dat kunnen lezen.

Ik maak een wandeling met mijn moeder door de Hutongs, de sloppenwijken van Peking. Mensen leven in hutjes zonder ramen en deuren. Eigenlijk meer op straat. Kippen worden voor je neus geslacht. Overal wordt gekookt en gehandeld in van alles en nog wat. In een hoekje zitten wat oude mensen een spelletje te spelen dat op schaken lijkt, verderop liggen wat mensen te slapen. Onbestemde geuren komen ons tegemoet. Dit is toch echt wel Azie.
Ik laat mijn schoenen maken bij een schoenenmaker die voor zijn halfopen hutje zit. Met gebarentaal maken we hem duidelijk wat we willen. Een paar minuten later zijn mijn schoenen weer als nieuw. We komen langs de groenteboer die opspringt van haar spelletje kaart zodra ze mama ziet, gelijk klaar om in actie te komen. Een vriendelijk 'ni hao' (hallo) komt ons tegemoet.

We brengen een bezoek aan de hoogtepunten van Beijing. Het Tiananmen plein (Plein van de Hemelse vrede), de verboden stad, de grote Chinese muur en het zomerpaleis. Volop indrukken. De inmense grootte van het plein, de rijen voor het mausoleum van Mao Zedong, de drukte in de verboden stad, de hoeveelheid gebouwen daar, al die Chinezen met hun parapluutjes en hun eindeloze gedrang, de eindeloze muur over heuvels en dalen, de steile trappen van de muur en de schone locatie van het zomerpaleis.

's Avonds gaan we met z'n allen uit eten. Elke dag ergens anders. Voor het geld hoef je niet te koken hier. Meer dan 7 euro per persoon zijn we nog niet kwijt geweest. Het is elke keer weer een verrassing wat je krijgt. Het is vaker lekker dan niet lekker. We eten Peking eend. Met zijn vijven bestellen we twee eenden. De hele eend komt naar je tafel en wordt ter plekke in dunne plakjes gesneden. Als laatste wordt een delicatesse geserveerd. Na even puzzelen blijkt het de eendenkop te zijn die door midden is gesneden. Voor mij even niet.

We bezoeken een marktje waar bijzondere etenswaren worden verkocht. Wilt u vanavond zeepaardjes, slang of toch liever sprinkhaan? Of varkensmaag, darmen van een onbestemd beest, varkensnieren of stierentestikels? We houden het bij een zeester en een slang.

Zometeen gaan we een fietstocht door de stad maken. Ik ben benieuwd, want zoals in elke Aziatische stad is het verkeer ook hier een grote chaos. Volgens mijn moeder is regel nummer 1: altijd recht vooruit kijken, zodra je je hoofd draait, toon je zwakte en verlies je het recht op voorrang. We gaan het eens proberen....